یکی از اجزای اصلی روغن گل محمدی فله در تمام 26 ژنوتیپ منتخب گل رز داماسک بالا بود. درصد چهار هیدروکربن اصلی (هپتادکان، نونادکان، ایکوزان و هنیکوزان) نیز در اسانس های استخراج شده بالا بود.
مشابه سایر گزارش‌ها، این مطالعه تغییرات زیادی را بین ژنوتیپ‌های گل محمدی از نظر محتوای روغن، ترکیبات، تنوع مورفولوژیکی و رنگ گلبرگ نشان داد.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ژنوتیپ های گل رز دمشقی در ایران دارای تنوع قابل توجهی از نظر خصوصیات مورفولوژیکی، محتوای روغن و همچنین ترکیب هستند.
زمان برداشت گل رز دمشق به طور قابل توجهی بر عملکرد اسانس تأثیر گذاشت و برای اکثر ژنوتیپ ها برداشت در صبح توصیه می شود، اما برای محتوای روغن بالاتر ژنوتیپ های G2 و G5، زمان برداشت عصر توصیه می شود.
انحرافات متنوع در رنگ گلبرگ، تعداد گلبرگ و محتوای اسانس در ژنوتیپ ها در این آزمایش مشاهده شد. بنابراین وجود این ویژگی ها و تنوع شیمیایی خوب نشان داده شده در پروفیل نشان می دهد که مجموعه مورد مطالعه گل رز دمشق منبع خوبی برای انتخاب ارقام صنعتی گل رز روغن دار و آنهایی است که می توان از آنها به عنوان گیاه زینتی استفاده کرد.
در چشم انداز به دلیل گل های معطر منحصر به فرد آن. در مقایسه با سایر ژنوتیپ‌ها، G5 و G21 دارای بیشترین میزان اسانس بودند. 25 ترکیب فرار در اسانس ژنوتیپ های گل رز دمشق شناسایی شد.
بیشترین غلظت ژرانیول، بتا سیترونلول، نونادکان و بتا داماسکنون به ترتیب در ژنوتیپ های G12 (42.51 درصد)، G26 (40.82 درصد)، G5 (27.76 درصد) و G3 (1.76 درصد) مشاهده شد.
مشخص شده است که فراوان‌ترین ترکیبات از چندین کلاس اصلی شامل الکل‌ها (سیترونلول، ژرانیول، نرول) و هیدروکربن‌ها (هپتادکان، نونادکان، ایکوزان و هنیکوزان) هستند.
در نتیجه، تنوع مورفولوژیکی و بیوشیمیایی ژنوتیپ‌های گل رز دمشقی می‌تواند به طور موثری برای مشخص کردن تنوع ژنتیکی بین ژنوتیپ‌های مختلف و انتخاب صفات ویژه در برنامه‌های اصلاحی مورد استفاده قرار گیرد.
